Zullen we de week eens ingaan met (potentieel) goed nieuws? Want ik zag laatst een bericht waarvan ik helemaal goede vibes kreeg.
Zoals een aantal van jullie weet, volg ik al langer met meer dan gemiddelde belangstelling de ontwikkelingen rondom Maastricht Aachen Airport. Het vliegveld maakt jaar na jaar verlies, waarna de put gedempt wordt met gemeenschapsgeld en politici en bestuurders in de luchtvaart zich in duizend bochten wringen om de maatschappelijke relevantie van die strook asfalt aan te tonen.
Meermaals heb ik die duizend bochten beschreven. Meestal tevergeefs. Dan schreef ik hoe een rapport dat het belang van Maastricht Aachen Airport moest aantonen, gebaseerd was op veel te hoge en zelfs al gecorrigeerde werkgelegenheidscijfers, maar dan werd dat rapport alsnog gewoon in de Eerste Kamer gebruikt als argument tegen een luchtvaartbelasting. Resultaat: die belasting kwam er niet. Parels voor de zwijnen.
Maar nu! De provincie heeft besloten opnieuw een maatschappelijke kosten-batenanalyse te laten maken naar het vliegveld. Dat rapport moet antwoord geven op de vraag: wat levert de strook asfalt de maatschappij op, en wat kost het? En, en, en! Ook de vraag wat de waarde van een sluiting van het vliegveld oplevert, gaat daarin meegenomen worden. De vraag wat 'een alternatieve gebiedsontwikkeling van het luchthaventerrein', woningbouw bijvoorbeeld, kan
opleveren.
Je kunt me bijna niet gelukkiger maken. Niet omdat ik zou vinden dat het vliegveld gesloten zou moeten worden. Dat weet ik simpelweg niet. Mijn probleem is juist dat ik als klimaatjournalist weet dat er radicale veranderingen in de maatschappij nodig zijn, maar dat die radicale verandering in de rapporten en onderzoeken waarop ik mijn verhalen baseer zelden als optie genoemd wordt. De vraag is meestal: wat is er beter, veel vliegen of nog meer vliegen?
Maar nu lijkt daar dus zomaar verandering in te komen. Ook een sluiting wordt doorgerekend.
Begrijp me niet verkeerd: in de aannames en onderzoeksopzet die bij deze analyse horen kan nog van alles mis gaan. Welke negatieve waarde plak je op geluidsoverlast en klimaatkosten? Neem je werkgelegenheidseffecten mee als baten (omdat je er vanuit gaat dat banen schaars zijn) of als kostenpost (omdat je er vanuit gaat dat arbeid schaars is)? Als journalist zal ik dat dan ook kritisch volgen.
Maar voor nu ben ik vooral erg blij dat de Limburgse gedeputeerde Stephan Satijn (economie) van de VVD het aandurft om de sluiting van het vliegveld überhaupt als optie mee te nemen.
